Alfons Maria urodził się w 1696 r. w Marinelli pod Neapolem, w zamożnej rodzinie szlacheckiej. Od dziecka niezwykłą pilność do nauki i duże zdolności. W wieku zaledwie 12 lat został wysłany na studia prawnicze na uniwersytet w Neapolu. Kiedy miał zaledwie 17 lat, był już doktorem obojga praw.

W 1723 r. rozpoczął studia prawnicze. Po 4 latach studiów Alfons przyjął święcenia kapłańskie (1727). Miał wówczas 31 lat. Pragnąc życia doskonalszego, marzył o zakonie. Z zapałem oddał się, więc pracy apostolskiej wśród młodzieży rzemieślniczej i robotniczej.

W 1762 r. papież Klemens XIII mianował Alfonsa biskupem-ordynariuszem w miasteczku S. Agata dei Goti. Alfons miał wtedy już 66 lat. Nadmierne trudy, wiek i surowy tryb życia wyniszczyły jego organizm tak, że poczuł się zmuszony prosić papieża o zwolnienie z obowiązków pasterza diecezji. Paraliż kręgosłupa był dla niego bolesnym krzyżem.

Alfons Liguori zmarł 1 sierpnia 1787 r. w wieku 91 lat. Sława jego świętości była tak wielka, że Pius VI już w 1796 roku nakazał rozpoczęcie procesu kanonicznego. W 11 lat potem (1807) został ogłoszony dekret o heroiczności cnót Alfonsa. Pius VII dokonał jego uroczystej beatyfikacji w 1816 roku, a Grzegorz XVI kanonizował go w 1839 roku.