II Tydzień Wielkiego Postu, Rok C

Iz 1, 10. 16-20; Ps 50 (49), 8-9. 16bc-17. 21 i 23 (R.: por. 23b); Ez 18, 31; Mt 23, 1-12

W Jerozolimie, krótko przed aresztowaniem Jezusa, najpierw saduceusze, a potem faryzeusze próbowali podważyć Jego autorytet wobec tłumów, zadając podstępne pytania. Jedni i drudzy zamilkli, słysząc Jego odpowiedzi. Jezus postanowił ostrzec przed nimi swoich uczniów i innych ludzi.

„Katedrą Mojżesza” Jezus nazwał tradycję uczonych w Piśmie przekonanych o ich pochodzeniu z nauczania samego Mojżesza. Uważali się oni za Jego następców w swoim pokoleniu. Jezus wielokrotnie wykazał różnice między Prawem Mojżesza, a ich tradycją.

Uczniowie mają poznawać Prawo i stosować się do niego, nawet wtedy, gdy nauczyciele sami nie czynią, tego, czego wymagają od innych. Nie mają naśladować ich uczynków: przyciągania uwagi ludzi przez dodatkowe zmiany ubioru, kierowania się na pierwsze miejsca w świątyni, w synagogach i przy stołach, oczekiwania na pozdrowienia ze strony przechodniów.

Przywódcy i nauczyciele religijni zastosowali do siebie tytuły, które przysługiwały tylko Bogu: Ojciec, Nauczyciel, Przewodnik, Mistrz. Jezus ostrzega: tylko Bóg jest godny przyjmować takie wyrazy szacunku - wszyscy uczniowie są sobie równi.